Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

«καφενείο η Ελλάς»

-Κάποτε ο χρόνος είχε τέσσερις εποχές, σήμερα έχει δυο.
-Κάποτε δουλεύαμε οκτώ ώρες, σήμερα έχουμε χάσει το μέτρημα.
-Κάποτε είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους μας, τώρα τα λέμε μέσω MSN και Skype.
-Κάποτε είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να ακούσουμε το κελάιδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδία του βρεγμένου χώματος να απολαύσουμε ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα του κόσμου (στον Πατραικό κόλπο), σήμερα τα βλέπουμε στην τηλεόραση.
-Κάποτε παίζαμε με τους φίλους μας ποδόσφαιρο στις γειτονιές, σήμερα παίζουμε στο Playstation.
-Κάποτε ζητάγαμε συγνώμη από κοντά, σήμερα το λέμε και με SMS.
-Κάποτε κυκλοφορούσαμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1000 κυβικών και ήμασταν χαρούμενοι, σήμερα κυκλοφορούμε με τζίπ 2000 κυβικών και στενοχωριόμαστε που δεν έχουμε τζίπ… 3000 κυβικών.
-Κάποτε αγοράζαμε ένα παντελόνι και το είχαμε για δυο χρόνια, σήμερα το έχουμε δύο μήνες και μετά παίρνουμε άλλο.
-Κάποτε ζούσαμε σε σπίτι 65 τετραγωνικών και ήμασταν ευτυχισμένοι, σήμερα ζούμε σε σπίτια 120 τετραγωνικών και δεν χωράμε μέσα.
-Κάποτε λέγαμε καλημέρα σε έναν περαστικό και τον ρωτούσαμε για την τάδε οδό, σήμερα μας το λέει ο navigator.
-Κάποτε πίναμε νερό της βρύσης και ήμασταν μια χαρά, σήμερα πίνουμε εμφιαλωμένο και αρρωσταίνουμε.
-Κάποτε είχαμε τις πόρτες των σπιτιών μας ανοιχτές όπως και τις καρδιές μας, σήμερα κλειδαμπαρώνουμε, βάζουμε συναγερμούς και έχουμε και 1-2 λυκόσκυλα για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει. Είτε είναι καλός , είτε κακός.
-Κάποτε ξυπνάγαμε πρωί πρωί την Κυριακή για να πάμε στην εκκλησία, σήμερα δεν πάμε γιατί είναι μπανάλ. Και γιατί κάποιοι παπάδες γίνανε μεσίτες και επιχειρηματίες.
-Κάποτε είχαμε δύο τηλεοπτικά κανάλια και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να δούμε, σήμερα έχουμε 100 κανάλια και δεν μας αρέσει κανένα πρόγραμμα
-Κάποτε μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι και αισθανόμασταν ενωμένοι και ευτυχισμένοι, σήμερα έχει ο καθένας το δικό του δωμάτιο και δεν βρισκόμαστε στο τραπέζι ποτέ.
-Κάποτε η σκληρή δουλειά ήταν ιδανικό, σήμερα είναι μαλακία.
-Κάποτε τα περιοδικά έπαιρναν συνέντευξη από τον ΣΕΦΕΡΗ, σήμερα παίρνουν από τον Καρβέλα.
-Κάποτε οι τραγουδίστριες τραγουδούσαν με την φωνή, σήμερα τραγουδούν με κάτι άλλο.
-Κάποτε ντοκουμέντο ήταν μια επιστημονική ανακάλυψη, σήμερα ντοκουμέντο είναι ένα ερασιτεχνικό βίντεο που δείχνει δύο οπαδούς ομάδων να ανοίγει ο ένας το κεφάλι του άλλου.
-Κάποτε βλέπαμε στην τηλεόραση κινούμενα σχέδια με τον Μίκυ Μάους, τον Τιραμόλα και τον Σεραφίνο, σήμερα βλέπουμε τους Power Rangers και τους Monsters με όπλα και χειροβομβίδες να σκοτώνουν και να ξεκοιλιάζουν τους κακούς.
-Κάποτε μας αρκούσε μια βόλτα με την κοπέλα μας σε ένα δρομάκι χέρι-χέρι να κοιτάμε τον ουρανό να σιγοψιθυρίζουμε ένα ρομαντικό τραγουδάκι και να ταξιδεύουμε νοητά, σήμερα πάμε διακοπές στο Ντουμπάι γιατί είναι in.
-Κάποτε είχαμε το θάρρος και την λεβεντιά να λέμε « έκανα λάθος» και να ζητάμε συγνώμη, σήμερα λέμε «αυτός φταίει» ποτέ εμείς.
-Κάποτε νοιαζόμαστε για τον γείτονα, σήμερα τσαντιζόμαστε αν αγοράσει καλύτερη τηλεόραση από εμάς.
-Κάποτε ζούσαμε με τον μισθό μας, σήμερα ζούμε με τους μισθούς που ΘΑ πάρουμε.
-Κάποτε δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη και ήμασταν ευτυχισμένοι, σήμερα έχουμε τα πάντα και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας
-Κάποτε μας δάνειζε λεφτά ο αδερφός μας, σήμερα μας δανείζουν οι τράπεζες
-Κάποτε κοιτούσαμε τους ανθρώπους στα μάτια, σήμερα τους κοιτάμε στην τσέπη.
-Κάποτε δουλεύαμε για να ζήσουμε, σήμερα ζούμε για να δουλεύουμε.
-Κάποτε είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας, σήμερα δεν έχουμε χρόνο για κανέναν

Αυτό το κάποτε το έλεγαν ΖΩΗ