Ίσως δεν είναι ευρύτερα γνωστή η διένεξη του Δήμου Βραχναιίκων με την κ. Γεωργία Γεωργοπούλου – Πανουτσοπούλου, η οποία επειδή αφορά στην εφαρμογή ή μη του Σχεδίου Πόλεως στην περιοχή ιδιοκτησίας της κ. Γεωργοπούλου, είναι αντικείμενο γενικότερου ενδιαφέροντος πέρα των άμεσων εμπλεκόμενων, δηλαδή της κ. Γεωργοπούλου και του Δήμου ως υπερασπιστή του δημόσιου συμφέροντος.
Αφορμή μας έδωσε να προβούμε στην παρούσα δημοσίευση η έντονη κριτική, εντός και εκτός του δημοτικού συμβουλίου, που υπέστη ο δημοτικός σύμβουλος των Αδέσμευτων Πολιτών κ. Αθανασόπουλος, επειδή μειοψήφισε στην απόφαση του Δημ. Συμβουλίου περί τροποποιήσεως του Σχεδίου Πόλεως Βραχναιίκων.
Είχε προηγηθεί μια άλλη σχετική με το ίδιο θέμα απόφαση, η με αριθ. 121/28-11-2007 την οποία είχε υπερψηφίσει ο κ. Αθανασόπουλος και εύλογα τίθεται το ερώτημα γιατί άλλαξε θέση. Στη λήψη της παραπάνω απόφασης δεν είχε προηγηθεί, ως επιβάλλεται, πλήρης και αναλυτική ενημέρωση εκ μέρους του Δημάρχου επί όλων των παραμέτρων και λεπτομερειών της ιστορίας του θέματος της διενέξεως του Δήμου με την κ. Γεωργοπούλου, που βρίσκεται σε εκκρεμότητα 26 ολόκληρα χρόνια. Είμαστε βέβαιοι ότι κανείς από όλους τους εκάστοτε κοινοτικούς και δημοτικούς συμβούλους που έχουν περάσει από Δήμο τα 26 αυτά χρόνια, γνωρίζουν σε βάθος το θέμα γιατί διαφορετικά θα είχε βρεθεί λύση, η οποία είναι ή η αποζημίωση της επίμαχης ιδιοκτησίας της κ. Γεωργοπούλου ή η αποδέσμευση αυτής.
Οι εκάστοτε κοινοτικοί και δημοτικοί σύμβουλοι όταν καλούνταν να πάρουν θέση επί του θέματος, την έπαιρναν αβασάνιστα επί της βασικής αρχής και ανάγκης εφαρμογής του Σχεδίου Πόλεως, παραβλέποντας ή και αγνοώντας τον τρόπο που διασφαλίζεται και επιτυγχάνεται αυτή στην περίπτωση που θίγονται νόμιμα συμφέροντα τρίτων, όπως συμβαίνει στην παρούσα περίπτωση.
Προς ενημέρωση λοιπόν των αναγνωστών και όχι μόνο της εφημερίδας «Ο ΔΗΜΟΤΗΣ», αναφερόμαστε στη συνέχεια στην ουσία του θέματος αποφεύγοντας να μνημονεύουμε το πλήθος των διαφόρων αποφάσεων και εγγράφων που φτάνει τον αριθμό των 50, περιοριζόμενοι μόνο στη μνημόνευση ων απαραιτήτων για την κατανόηση του θέματος. Σ΄ αυτό το σημείο αξίζει να σημειώσουμε ότι οτιδήποτε αναφέρουμε παρακάτω τεκμαίρεται από μια σειρά δημόσιων εγγράφων, δικαστικών αποφάσεων κλπ, που βρίσκονται στη διάθεση της εφημερίδας.
Είναι γνωστό ότι το σύνταγμα προστατεύει την ιδιοκτησία, επίσης είναι γνωστό ότι το κράτος ή ο Δήμος, στην περίπτωσή μας, προκειμένου να προβεί σε εφαρμογή του εγκεκριμένου Σχεδίου Πόλεως, όφειλε να αποζημιώσει τους θιγόμενους από την εφαρμογή του. Είναι επίσης γνωστό ότι όσοι επωφελούνται από την εφαρμογή του Σχεδίου, οφείλουν να καταβάλλουν ότι τους αναλογεί προς τους θιγόμενους.
Η κ. Γεωργοπούλου το 1982 πέτυχε την έκδοση νομίμου οικοδομικής αδείας σε ρυμοτομούμενη ιδιοκτησία μετά από πολυετή δικαστικό αγώνα. Το 1984, το Κοινοτικό Συμβούλιο προχωρεί σε ανάκληση της ανωτέρω αδείας με την αυτονόητη υποχρέωση – δέσμευση της πλήρους αποζημιώσεως της ιδιοκτησίας της.
Έκτοτε και μέχρι το 2000, η επίμαχη έκταση ούτε αποδεσμεύεται προς οικοδόμηση, ούτε και αποζημιώνεται όπως έχει αυτοδεσμευτεί η κοινοτική αρχή, αλλά έπειτα από προσφυγή της ενδιαφερόμενης, εκδίδεται η με αριθ. 656/2000 απόφαση του Διοικητικού Εφετεία Πατρών σύμφωνα με την οποία βεβαιώνεται ότι ήρθη αυτοδικαίως η ρυμοτομική απαλλοτρίωση του ακινήτου αυτής. Στη συνέχεια εκδίδεται η με αριθ. 7203/03-11-03 απόφαση της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος, σύμφωνα με την οποία εγκρίνεται η τροποποίηση του Σχεδίου Πόλεως και η άρση της απαλλοτρίωσης σύμφωνα και με την παραπάνω 656/2000 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πατρών. Τέλος έρχεται και το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), το οποίο με την με αριθ. 2953/2007 απόφασή που δημοσιεύτηκε την 17/10/2007 απορρίπτει την με ημερομηνία 10/02/2005 αίτηση του Δήμου που ζητούσε την ακύρωση της ως άνω 7203/2003 απόφαση της Περ. Δυτ. Ελλάδος και της σιωπηρής απόρριψης από τον υπουργό ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. της από 22/12/2003 προσφυγής του Δήμου για ακύρωση της ως άνω 7203/2003 απόφασης.
Στο μεσοδιάστημα από την 10/02/2005, ημερομηνία που ζητούσε ο Δήμος από το ΣτΕ την ακύρωση της 7203/2003 απόφασης της Περ. Δυτ. Ελλάδος μέχρι την 17/10/2007, ημερομηνία δημοσίευσης της απόφασης 2953/2007 του ΣτΕ που απορρίπτει την ως άνω αίτηση του Δήμου, ο Δήμος εκδίδει την 10/11/2006 την με αριθ. 90/2006 με την οποία φαινεται ότι αποδέχεται τις αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου και της Περ. Δυτ. Ελλάδος.
Λέμε ότι φαίνεται γιατί εκτός από την παραπάνω απόφαση, δεν έκανε τίποτε άλλο για την υλοποίησή της για να έρθει το επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο, το οποίο με τη με αριθ. 121/2007 νέα απόφαση στις 28/11/2007 ανατρέπει την με αριθ. 90/2006 προηγούμενη απόφαση, προτείνοντας την εκ νέου τροποποίηση του Σχεδίου Πόλεως, δεσμεύοντας πάλι την περιουσία της κ. Γεωργοπούλου χωρίς βέβαια να έχει εξασφαλίσει τον τρόπο εύρεσης των χρημάτων που απαιτούνται για την αποζημίωσή της.
Τέλος, μετά από νέα προσφυγή – ένσταση, η Δ/νση Νομοθετικού Έργου του ΥΠΕΧΩΔΕ με το με αριθ. 9859/03-03-2008 έγγραφό της απαντά ότι δεν είναι δυνατή η συγκεκριμένη επανεπιβολή απαλλοτριώσεως στην επίμαχη αυτή περιοχή του σχεδίου.
Μετά από τα παραπάνω εκτεθέντα αποδεικνύεται περίτρανα ότι η αρχή του τόπου, κοινοτική και δημοτική, επέδειξε όλα αυτά τα χρόνια έναν υπερβολικό ζήλο και μια ανεξήγητη εμμονή και προσκόλληση σε αυτή τη στείρα πολιτική, η οποία όχι μόνο δεν ωφέλησε το Δήμο αλλά τον ζημίωσε και τον ζημιώνει διότι στη χειρότερη και δυσμενέστερη για τα συμφέροντα του Δήμου εξέλιξη της υπόθεσης, δηλαδή την άρσης της απαλλοτρίωσης, θα ακυρωθεί στην επίμαχη περιοχή το Σχέδιο Πόλεως, ενώ στην ευμενέστερη εξέλιξη θα υποχρεωθεί να καταβάλει όσο το πρόβλημα θα μετατίθεται στο μέλλον όλο και μεγαλύτερο τίμημα σε πραγματικές τιμές σε σχέση με το παρελθόν. Το ποσό αυτό συνυπολογίζοντας και τα έξοδα της χρόνιας δικαστικής διαμάχης είναι δυσβάσταχτο για ένα Δήμο σαν το δικό μας, που όλοι ξέρουμε, και ο δήμαρχος πρώτος από όλους, πόσο φτωχός είναι και πως οι πόροι του είναι ελάχιστοι.
Επειδή δεν πιστεύουμε ότι οι δημοτικές και οι πρώην κοινοτικές αρχές τόσων χρόνων μπορεί να είχαν και να έχουν προσωπική ή άλλου είδους εμπάθεια με την κ. Γεωργοπούλου, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε το θέμα αυτό όλα τα προηγούμενα χρόνια, υποδηλώνει ανεπάρκεια, ανευθυνότητα, έλλειψη σοβαρότητας και ερασιτεχνισμό όλων αυτών που επί τόσα χρόνια διοικούν το Δήμο μας.
