Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2007

Γιατί όχι;

…..Σάββατο πρωί, ξύπνησα 7:00 μαζί με το γιο μου και μ’ έφαγε να πάμε μια βόλτα με τα ποδήλατα στη παραλία, μια και του έχω πει ότι μόνο τις πολύ πρωινές ώρες μπορούμε χωρίς να κινδυνεύουμε. Το «γιατί» όμως δεν έχω μπορέσει να του το εξηγήσω ακόμα .Όταν μεγαλώσει θα καταλάβει….
Ξεκινήσαμε λοιπόν και πραγματικά ήταν υπέροχα.
Η μέρα ήταν θαυμάσια και η θάλασσα «λάδι».
Λίγοι πεζοί απολάμβαναν κ’ αυτοί τη βόλτα τους και ειλικρινά νόμιζα πως ήμουν στον παράδεισο.
Φτάσαμε μέχρι την τσιμεντένια εξέδρα των Ροϊτίκων και στρίψαμε.
Κάναμε μερικές στάσεις για να χαζέψουμε τη θάλασσα και με μεγάλη χαρά διαπίστωσα ότι οι αχινοί και τα καβούρια άρχισαν και πάλι να εμφανίζονται.
Κατά κοινή ομολογία η θάλασσα μας «επανέρχεται»και μάλιστα με γρήγορους ρυθμούς.
Θα μπορούμε να κολυμπάμε και να βγαίνουμε υγιείς.
Ποιος να το φανταζόταν!!!
Το θέμα είναι βέβαια να έχουμε και πρόσβαση στη παραλία.
Όπου και να κοιτάξεις μπαζωμένα με απίστευτες κατασκευές και πανταχόθεν δίπλα τους τα πολυτελή αυτοκίνητα των θαμώνων, που περήφανοι τα χαζεύουν με τη φραπεδιά στο χέρι.. Για να τους εξυπηρετήσουμε δε, βάλαμε και χαλίκι 3Α γιατί όπως και να το κάνεις είναι κρίμα να γεμίζει φύκια ένα θηριώδες 4Χ4 που παρκάρει δίπλα στο κύμα.
Άρχισα και πάλι να νιώθω οργή και να χαλάω τη ζαχαρένια μου.
Στη προσπάθεια μου να χαλαρώσω και πάλι, μου ήρθε μια ιδέα και άρχισα να τη δουλεύω στο μυαλό μου.
Γιατί «αυτοί» και όχι εγώ.
Αφού μπορούν να μπαζώσουν «αυτοί» μπορώ και εγώ.
Πρώτα απ’ όλα θα διαλέξω ένα ωραίο μέρος με λίγα φύκια μπροστά και μια ωραία Κυριακή πρωία, αλλά πολύ πρωία ,μαζί με το κατάλληλο συνεργείο, πολύ απλά θα μπαζώσω.
Κάποια στιγμή θα έρθει έξαλλη η Δημοτική Αρχή, θα διαρρηγνύει τα ιμάτια της αλλά εγώ ήρεμα θα τους δείχνω τους γείτονες.
Και άντε τότε να μου εξηγήσουν τα ανεξήγητα.
Μετά θα στήσω μία όμορφη ξύλινη κατασκευή, θα βάλω μερικές γλάστρες και κάνα παλιό ποδήλατο στο «έμπα» και έτσι όλα θα δένουν με το περιβάλλον.
Όχι το φυσικό βέβαια αλλά το μπαζωμένο.
Α ξέχασα. Θα φυτέψω και μία πινακίδα για διαφημίσεις να ‘κονομάω και τίποτα.
Δε πιστεύω να υπάρξει αντίρηση
Η ιδέα μου φαίνεται εξαιρετική και πραγματικά δεν βλέπω κανέναν λόγο να μην τη πραγματοποιήσω.
Μωρέ θα κάνω και εγκαίνια και θα φωνάξω και τον Δήμαρχο.
Γιατί όχι:
Στους άλλους γιατί πάει;