Δυσλειτουργίες στο σχολικό συγκρότημα Βραχναιΐκων

Χρονίζουν τα άλυτα προβλήματα. Χαρακτηριστικό της απάθειας ολων των εμπλεκομένων φορέων, η παρουσια μιας στοίβας αχρησιμοποίητα κεραμίδια στην σκεπή του Λυκείου από την εποχή που αυτή κατασκευάστηκε. Κανείς δεν εχει δείξει ενδιαφέρον να κατεβάσει τα κεραμίδια απο τα κεφάλια των παιδιών
Αλλά τα κεραμίδια είναι το λιγότερο. Απλά δείχνει την αδιαφορία Δήμου και καθηγητών. Μόνο οι γονείς έχουν παραπονεθεί επανειλημμένως αλλά φαίνεται ότι απευθύνονται σε κωφούς.
Στο Δημοτικό σχολείο όμως τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά. Γύρω στα 250 παιδιά πρέπει να μοιραστούν μόνο τέσσερις τουαλέτες. Για φανταστείτε το λίγο. Όσοι έχουν παιδιά στο Δημοτικό ξέρουν. Ξεκίνησε ένα έργο κατασκευής νέων τουαλετών, αλλά και αυτό έμεινε στη μέση. Τα παιδιά μας μπορούν να περιμένουν!!! Επιπλέον όταν βρέχει για να πάει κάποιος στις τουαλέτες είναι αναγκασμένος να περπατήσει στην βροχή, αφού δεν υπάρχει στεγασμένος διάδρομος πρόσβασης. Το πρόβλημα δεν προέκυψε σήμερα, απλά σήμερα γίνεται εκρηκτικό. Είναι γεγονός ότι κάθε χρόνο αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών στο Δημοτικό και το κτίριο, είναι παλιό και δεν μπορεί πλέον να εξυπηρετήσει τις ανάγκες ενός σύγχρονου, πολυδύναμου και ολοημέρου σχολείου. Φέτος αναγκάστηκε η διεύθυνση του σχολείου να μετατρέψει την μικρή αίθουσα της βιβλιοθήκης, όσοι έχουν πάει εκεί σχολείο θυμούνται ποσό μικρή είναι, σε αίθουσα διδασκαλίας όπως επίσης και να μεταφέρουν δυο τμήματα στο Λύκειο και ένα στο Γυμνάσιο. Όλοι γνωρίζουν ότι δεν είναι και ότι καλύτερο να συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο εξάχρονα παιδιά με δεκαοκτάχρονους έφηβους. Γενικά τα πράγματα είναι ασφυκτικά και υπάρχει έντονος προβληματισμός σε δασκάλους, μαθητές και γονείς.
Το τι πρέπει να γίνει είναι προφανές. Νέο κτίριο να στεγάσει το δημοτικό. Το πώς και το που θα γίνει αυτό θα το μελετήσουν οι ειδικοί. Αρκεί να υπάρχει η βούληση από τους αρμοδίους. Είναι καιρός η Πολιτεία και ο Δήμος να μεριμνήσουν. Άλλωστε το Ελληνικό κράτος έχει ξοδευθεί ελάχιστα χρήματα για σχολική στέγη στα Βραχναίΐκα. Ευτυχώς που υπήρξαν κάποτε οι μεγάλοι ευεργέτες Σταυρόπουλος και Μαραγκόπουλος, αλλιώς κανείς δεν ξέρει που θα στέλναμε τα παιδιά μας για σχολείο.
Η κατάσταση των Νηπιαγωγείων είναι και αυτή προβληματική. Υπάρχουν τέσσερα
τμήματα διεσπαρμένα σε τέσσερα διαφορετικά μέρη. Άλλωστε έχουμε την πρωτοτυπία να καταργούμε το ένα νηπιαγωγείο για να το κάνουμε δημαρχείο. Οπού κλείνει ένα σχολείο ανοίγει μια φυλακή. Η στέγαση των τοπικών αρχόντων είναι σημαντικότερη από την στέγαση των νηπίων. Ο καίσαρας χρειάζεται παλάτι!!!
Στην ερευνά που κάναμε, ήρθαν στα χέρια μας διαφορά έγγραφα των Συλλόγων Γονέων και κηδεμόνων Δημοτικού και Νηπιαγωγείου, Γυμνασίου και Λυκείου από το 2003 που απευθύνονται προς όλους τους αρμοδίους για τις λειτουργικές ανάγκες των σχολείων. Υποσχέσεις έλαβαν πολλές, δεν υλοποιηθήκαν όμως. Το ζήτημα είναι ότι οι γονείς επανέρχονται κάθε φορά με την ιδία ατζέντα θεμάτων, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται. Ενδεικτικά αναφέρουμε: α) πλήρης περίφραξη του σχολικού χώρου από όλες τις πλευρές και αντικατάσταση της υπάρχουσας οπού αυτή έχει φθαρεί β) πρόσληψη φύλακα για την θωράκιση της φύλαξης του σχολικού συγκροτήματος επί 24ωρης βάσης γ) φωτεινοί σηματοδότες στις διαβάσεις επί της Π.Ε.Ο. Πατρών Πύργου. Στο σχολικό συγκρότημα Παραλίας Πατρών λειτουργούν φανάρια επί της Π.Ε.Ο. – αυτοί τα κατάφεραν, εμείς γιατί δεν μπορούμε; δ)γενική και άμεση αντικατάσταση του κεντρικού συστήματος θέρμανσης των σχολικών κτιρίων διότι λόγω παλαιότητας, έχει καταστεί αναποτελεσματικό και οικονομικά ασύμφορο και στ) υλοποίηση του προγράμματος για την διαμόρφωση του προαυλίου χώρου. Σε ολόκληρο το συγκρότημα δεν υπάρχει στεγασμένος χώρος για γυμναστική. Αν βρέχει γυμναστική δεν γίνεται, αφού και ο χώρος που υπήρχε κάποτε στο Λύκειο έγινε αίθουσα διδασκαλίας.
Το θέμα είναι μεγάλο και δεν εξαντλείται στις σελίδες μιας μικρής εφημερίδας. Υποσχόμαστε όμως να επανέλθουμε σε επόμενο φύλλο. Εκείνο που ενοχλεί είναι η αδιαφορία. Τι κάνουν οι καθηγητές και οι δάσκαλοι; Που είναι το υπουργείο Παιδείας; Που είναι οι σχολικές επιτροπές του Δήμου; Από το 1990 μέχρι σήμερα, οι κοινοτάρχες και οι δήμαρχοι Βραχναιΐκων είναι πάντα δάσκαλοι που υπηρετήσαν μάλιστα στο δικό μας σχολείο και ξέρουν τα προβλήματα καλυτέρα από όλους. Έπρεπε να είναι πιο ευαίσθητοι και πιο ενεργητικοί. Δηλαδή αν ήσαν γιατροί ή δικηγόροι, πως θα ήταν τα πράγματα;