Γιατί τόση αχαριστία κ. Δήμαρχε;

Οι παππούδες μας, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία γονείς μας και ένας Μονοδεντρίτης εν ζωή, ηλικίας ενενήντα χρονών, ο οποίος φοίτησε στο σχολείο του Μονοδεντρίου για πρώτη φορά το 1926 διηγούνται τα εξής:
Το σχολείο του Μονοδεντρίου έγινε με την συνδρομή των τότε κατοίκων, την προσωπική τους εργασία, σε τέτοιο βαθμό που δεν δίστασαν να κουβαλούν την πέτρα από την Παλιοβούνα με δικά τους μέσα (καΐκια, βάρκες).
Στο σχολείο αυτό φοίτησα και εγώ και ένα πρωί που πέρασα από εκεί, μετά λύπης μου αντιλήφτηκα ότι το κτίριο ονομάζεται πλέον “Χατζοπούλειο”.
Εκτιμώ την προσφορά του μακαρίτη Χατζόπουλου στους κατοίκους του Μονοδεντρίου, αλλά δεν συγχωρώ την αχαριστία να αγνοηθούν όλοι αυτοί που έφτιαξαν αυτό το σχολείο. Μήπως θα έπρεπε να μνημονεύονται και αυτοί και φυσικά ο ευεργέτης Χατζόπουλος;

Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Ένας παλιός Μονοδεντρίτης