ΠΕΡΙ ΨΗΦΟΥ

Περί ψήφου...

Η ψήφος στη δημοκρατία θεωρείται και είναι η αποκορύφωση της λαϊκής συμμετοχής στην λειτουργία της. Από τον τρόπο που θα εκφραστεί, ουσιαστικά θα διασφαλίσει την σωστή λειτουργία του πολιτεύματος. Από την δυνατότητα απρόσκοπτης, καθαρής και ανιδιοτελούς κρίσης του εκλογικού σώματος εξαρτάται η βιωσιμότητα του συστήματος. Δεν έχει να κάνει με ιδεολογικές αποχρώσεις αλλά ουσιαστικά με το πλαίσιο λειτουργίας και ζύμωσης αυτών. Η Δημοκρατία είναι αυτή που επιτρέπει την ανάπτυξη των ιδεολογικών τάσεων, πολλές φορές ακραίων ακόμα και εχθρικών για την ίδια . Τα κόμματα που είναι οι φορείς αυτών των ιδεολογιών και οι πολιτικοί που τις πρεσβεύουν έχουν καθήκον να διασφαλίζουν και να αναπτύσσουν πρώτα απ’ όλα την «καθαρότητα» της κρίσης του εκλογικού σώματος. Αυτό που απειλεί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο τη Δημοκρατία στην εποχή μας είναι η Δημοκρατικοφάνεια. Οι ισχυροί και μυημένοι της πολιτικής εκμεταλλεύονται την παθητικότητα του εκλογικού σώματος το οποίο βομβαρδίζεται από ελεγχόμενες πληροφορίες και του δημιουργούν την ψευδαίσθηση της κρίσης με αποτέλεσμα να χειραγωγείται και ουσιαστικά να το καθιστούν προβλέψιμο. Επίσης προσπαθούν να επεκτείνουν την επιρροή τους σε όλους τους τομείς της κοινωνίας με σκοπό να ελέγχουν όλα τα πολιτικά πεδία όπως συνδικαλισμό, τοπική αυτοδιοίκηση, νεολαία κ.α. . Ας μου απαντήσει κάποιος γιατί ένα κόμμα να επηρεάζει τον συνδικαλισμό και να ακούμε το παράλογο «πρόσκειται...». Ο συνδικαλισμός τι όφελος έχει; Χειραγώγηση και μόνο. Γιατί στην τοπική αυτοδιοίκηση ο πολίτης να μην αφήνετε να επιλέξει απρόσκοπτα τον ικανότερο;
Το συμπέρασμα που βγάζω εγώ είναι ότι σκοπός της εμπλοκής με τα κοινά είναι η εξουσία με όποια οφέλη συνεπάγεται αυτό, και μετά το «καλό του τόπου». Η εκλογή γίνεται αυτοσκοπός θυσιάζοντας αρχές και ιδεώδη.
Η σχέση με τον πολίτη γίνεται εξαρτημένη συναλλαγή και η κρίση «πάει περίπατο». Κατά τα άλλα «μεγάλα λόγια» περί Δημοκρατίας και προοδευτισμού από επαγγελματίες ρήτορες προσβάλλουν τα αυτιά μας και την αξιοπρέπειά μας κάθε φορά που πλησιάζει η ώρα της κάλπης, δηλαδή η ώρα της δοσοληψίας.
Από την άλλη μεριά ο ψηφοφόρος οφείλει να σκέπτεται και να κρίνει με ανιδιοτέλεια βάζοντας το κοινό συμφέρον μπροστά από το προσωπικό του, αρνούμενος έτσι να συνεργεί σε ένα φαύλο κύκλο εξάρτησης που ουσιαστικά τον προσβάλει.
Η διατήρηση της Δημοκρατίας απαιτεί σοφία και θυσίες, στοιχεία που τείνουν να εκλείψουν από το περιβάλλον της πολιτικής.






Βασίλης Σταματόπουλος