EDITORIAL 2ου ΦΥΛΛΟΥ

Αγαπητοί μας φίλοι,

Πρώτα απ΄ όλα, ένα μεγάλο ευχαριστώ από όλους εμάς που προσπαθούμε για την έκδοση αυτού του εντύπου, για τον τρόπο που το υποδεχτήκατε, τα καλά σας λόγια και την ενθάρρυνσή σας. Ακόμα περισσότερο σας ευχαριστούμε για τις παρατηρήσεις σας και την κριτική σας, την οποία σας προτρέπουμε να μας την καταθέτετε και γραπτώς για να τη δημοσιεύουμε. Δεσμευόμαστε να συνεχίσουμε την προσπάθεια για συνεχή βελτίωση του εντύπου αυτού.
Με αφορμή τις μέρες του Πάσχα και το πνεύμα αγάπης και αδελφοσύνης των ημερών, θα θέλαμε να θίξουμε το ζήτημα της αλληλεγγύης και της προστασίας των ευαίσθητων κοινωνικά ομάδων που οφείλει να διέπει μια κοινωνία. Πρώτα απ' όλα πρέπει να ξεκαθαρισθεί ότι δεν μιλάμε για φιλανθρωπία και ελεημοσύνη. Αυτά είναι διαφορετικά ζητήματα. Η έννοια της αλληλεγγύης, εμφανίζεται σε όλες σχεδόν τις θρησκείες – Ινδουισμό, Βουδισμό, Ιουδαϊσμό, Μωαμεθανισμό και φυσικά στο Χριστιανισμό και μπορεί να συνοψιστεί στη φράση: «προσπάθησε να φερθείς στο συνάνθρωπό σου, όπως θα ήθελες να φερθεί αυτός σε εσένα»
Ένα ζήτημα που προκύπτει εδώ είναι ποιος είναι ο συνάνθρωπος σου. Με ποιόν - με άλλα λόγια – νιώθουμε αλληλέγγυοι και με ποιον όχι. Πολλές φορές ως συνάνθρωπο λογαριάζουμε μόνο αυτόν που ανήκει στην ίδια φυλετική, εθνική, κοινωνική ή θρησκευτική ομάδα με εμάς, δηλαδή αυτόν που αναγνωρίζουμε ως όμοιό μας ως προς κάποιο χαρακτηριστικό. Την οριστική διεύρυνση στην αντίληψη αυτή έδωσε ο Χριστιανισμός με την κλασική παραβολή του καλού Σαμαρείτου, όταν τόνισε ότι το χρέος της αλληλεγγύης επεκτείνεται στον άγνωστο, τον ξένο, τον αδύναμο, τον διαφορετικό. Μια κοινωνία δηλαδή οφείλει να βοηθά και να στηρίζει άτομα ή ομάδες ατόμων ακόμα και όταν δεν εντάσσονται σε αυτή.
Η αλληλεγγύη είναι ουσιαστικά μια κίνηση ελευθερίας. Πρόκειται για μια συνεχή πορεία ελευθερίας από το μικρό μας εγώ ή από το συλλογικό εγώ (την κλειστή ομάδα στην οποία ανήκουμε, είτε είναι θρησκεία, κόμμα, κοινωνική τάξη κ.λ.π.) προς συνάντηση του άλλου – του ξένου, του διαφορετικού -, για να εκτελέσουμε το χρέος συμπαράστασης και στήριξης στον συνάνθρωπο, στην τοπική κοινωνία, την εθνική, την περιφερειακή, μέχρι την παγκόσμια. Εκτός όμως από την οριζόντια αυτή διάσταση της κοινωνικής αλληλεγγύης, υπάρχει και η κάθετη. Αρχίζει από ένα απλό ενδιαφέρον, προχωρεί στη μεμονωμένη βοήθεια, στη συμμετοχή σε ομάδες εθελοντικής προσφοράς, για να φτάσει στην ανιδιοτελή αγάπη προς τον συνάνθρωπο, χωρίς διάκριση ή αναμονή ανταποδόσεως. Υποκείμενο όσο και αντικείμενο όλης αυτής της δραστηριότητας είναι ο άνθρωπος. Τελικά, η καλλιέργεια της ψυχής του ανθρώπου είναι η προϋπόθεση της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Το θρησκευτικό συναίσθημα επηρέασε πάντοτε θετικά τον σεβασμό και το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο. Ιδιαίτερα ο Χριστιανισμός μεγιστοποίησε αυτό τον σεβασμό με την απόλυτη αρχή της άνευ όρων αγάπης, πέρα από κάθε σύνορο και περιορισμό, μιλώντας για το Θεό ως «κοινωνία αγάπης». Πίστη στην αγάπη και συγκεκριμένες εφαρμογές με κοινωνική αλληλεγγύη είναι σήμερα πιο αναγκαία παρά ποτέ και αυτό ας αποτελέσει το μήνυμα του φετινού Πάσχα για όλους μας.

Καλό σας Πάσχα !!!