ΚΑΦΕΝΕΙΟ «Η ΕΛΛΑΣ»

Συνέχεια...
..........ήθελε λέει να είσαι λεύτερος!
Ο ελέυθερος άνθρωπος δεν ζεί απλώς, αλλά μετέχει με όλο του το είναι στη ζωή. Βουτά άφοβα στο ορμητικό της ρεύμα, μάχεται και διεκδικεί, χαίρεται, θλίβεται, κερδδίζει, χάνει, προσπαθεί να την τιθαασεύσει και να την βιώσει όσο πιο έντονα γίνεται, χωρίς την ελπίδα του μισθωτού και το φόβο του δούλου (ανθρωπάκου).
Αυτός ο ανθρώπινος τύπος γοήτευσε το Νίκο Καζαντζάκη που προέβαλε σστο πρόσωπο του τις φιλοσοφικές του απόψεις στο βιβλίο «Αλέξης Ζορμπάς»
Ήταν η δεκαετία του ’60 ανατρεπτική και ο σπόρος του μηνύματος της ελευθερίας του Ζορμπά βρήκε πρόσφορο έδαφος. Ταρακούνησε τους δυτικούς μικροαστούς που ζούσαν ανάμεσα σε οργανογράμματα, ωράρια, οικονομικούς σχεδιασμούς και δείκτες, αποκαλύπτοντας τους την άγρια ομορφιά, μιας ζωής που δεν είχαν καν υποψιαστεί. Και άρχισαν να έρχονται στην Ελλάδα με πρωτοφανείς ρυθμούς, σε μία προσπάθεια να ζήσουν έστω για λίγες ημέρες ελεύθεροι, χωρίς δεσμεύσεις, απολαμβάνοντας τον ήλιο και τη θάλασσα, τρώγοντας ελληνικούς μεζέδες, συνοδεία ούζου και ρετσίνας, με την προσδοκία φυσικά να σσυναντήσουν τον Ζορμπά στο πρόσωπο του καθημερινού Έλληνα.
Αντ’ αυτού όμως συνάντησαν τον ZORBAS THE GREEK, άλλης πάστας άνθρωπο. Ο πραγματικός ήταν ελεύθερος, δεν φοβόταν τον θάνατο, δεν χαμπάριαζε απο κόλαση και παράδεισο, δεν μάσούσε μπροστά σε κάαθε μορφής εξουσία, ανήσυχο πνεύμα, γνώριζε τα όρια του και είχε αυτοσεβασμό και αξιοπρέπεια. Αγαπούσε τις γυναίκες, το μέγα μυστήριο της θηλυκότητας και των ερώτων τα θαύματα.
Ο ψεύτικος όμως ακριβώς τα ανάποδα. Ένα πλάσμα με απωθημένα, με κόμπλεξ κατωτερότητας, με διάφορα ψυχολογικά σύνδρομα και με μεγάλη απληστία, που ευτέλησε τα πάντα στο βωμό του κέρδους. Εγκλωβίστηκε ανάμεσα στην προσδοκία του θετικού ισολογισμού και στην απειλή της εμπορικής ζημίας, χωρίς να νιώθει τίποτα πέρα απο αυτά. Δεν στεκόταν κριτικός απέναντι στις εξουσίες, αλλά φρόντιζε να ¨παρακάμπτει¨ με το ¨γνωστό τρόπο ¨ την Πολεοδομία, την Εφορία, το Δασαρχείο κ.λ.π. Κουρέλιασε την έννοια της φιλοξενίας αφού αντιμετώπιζε τους ξένους ως δολλάριο και θεωρούσε ως καθήκον τη μέγιστη απομύζηση τους. Δημιούργησε το μύθο του Έλληνα εραστή (GREEK LOVER) ως μέσο προσέλευσης τουρισμού. Γέμισε τα νησιά και τις παραλίες με κακόγουστης τεχνοτροπίας και αισθητικής πινακίδες (βλέπε του Δήμου μας) που διαλαλούσαν τον mouzaka, το tzatziki και το souvlaki, λες και πριν τρώγαμε σολωμό ποσέ. Φωτεινές επιγραφές εγκαταστάθηκαν σε καθε σημείο πόλεων και χωριών. Τα Hotel και τα Rooms to let ξεπετάγονταν με ρυθμούς που θα ζήλευαν και τα μανιτάρια.
Το μεγαλύτερο όμως αμάρτημα του ήταν η παρα φύση ασέλγεια επι της ελληνικής φύσης. Αρχισε να χτίζει ΠΑΝΤΟΥ. Δεν υπάρχει μέρος που να μην υπάρχει οικοδομή ή έστω να μην έχει γίνει οικοδομήσιμο οικόπεδο. Οι παραλίες περιφράχθηκαν, τα δάση αλώθηκαν, παραμορθώθηκεε το ανάγλυφο περιοχών από πρόχειρες χωματερές, δάση κάηκαν και σε δεύτερο χρόνο καταπατήθηκαν, οι υδροφόροι ορίζοντες εξαντλήθηκαν απο την πληθώρα των παράνομων γεωτρήσεων, χείμαρροι μπαζώθηκαν. Οι απρόσιτες βουνοκορφές απέκτησαν ευκολία πρόσβασης, όπως και οι απόμακρες παραλίες, χάαρη σε ένα πλούσιο οδικό δίκτυο που εξυπηρετεί τιςς ανάγκες της κτηματομεσιτείαςς.
Ο Ζορμπάς περπατούσε με το κεφάλι ψηλά.
Ο Zorbas the Greek με το κεφάλι χαμηλά, και το χέρι βαθιά μέσα στην τσέπη σφιγμένο. Θα χτίσει και άλλα HOTEL και άλλα ROOMS TO LET θα ανοίξει και άλλους δρόμους για να πηγαίνουν τα ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα, θα φτιάξει εστιατόρια, μπαράκια και καφετέριεες σε κορφές και παραλίες για να μπορεί να σας τα πάρει αγαπητοί τουρίστες με κάθε τρόπο και με οποιοδήποτε περιβαλλοντικό κόστος.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
«ΕΝΑΣ ΒΡΑΧΝΙΩΤΗΣ»