ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΔΗΜΟΤΗΣ

Πήρα το θάρρος να γράψω κάτι με αφορμή την συμπλήρωση ενός έτους κυκλοφορίας της εφημερίδας ο “Δημότης”. Η έκδοση της εφημερίδας αυτής αποτελούσε μια από τις δεσμεύσεις της δημοτικής παράταξης των Αδεσμεύτων Πολιτών απέναντι στους δημότες του Δήμου μας.
Επιχειρώντας κάποιος να κρίνει χωρίς προκαταλήψεις αυτή την προσπάθεια θα μπορούσε κάλλιστα να την χαρακτηρίσει «ερασιτεχνική». Όσο και αν αυτό μπορεί να ηχεί στα αυτιά όλων μας «κάπως», είναι πραγματικότητα. Όμως αυτή είναι και η γοητεία της προσπάθειας αυτής. Για να τυπωθεί αυτό το έντυπο, με τα όποια λάθη του, κάποιοι αφιερώνουν από το χρόνο τους, κάποιοι άλλοι, «Αδέσμευτοι» ή μη, βοηθούν οικονομικά, όσο μπορεί ο καθένας.
Βέβαια δεν λείπουν τα προβλήματα και οι ατέλειες σε αυτή την προσπάθεια. Από την σύνταξη των κειμένων μέχρι και την διανομή αυτού του εντύπου (το οποίο πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι διανέμεται δωρεάν). Παρ' όλα αυτά η προσπάθεια αυτή δεν παύει να είναι δείγμα «πολιτικού πολιτισμού». Χρησιμοποιώ μια φράση που κατ' επανάληψη έχει χρησιμοποιηθεί από ορισμένους. Δυστυχώς όμως γι' αυτούς, το θέμα δεν είναι τα όμορφα λόγια και οι υποσχέσεις αλλά οι πράξεις.
Στο χρόνο που πέρασε ο “Δημότης” έχει αποκτήσει πολλούς πιστούς αναγνώστες και φίλους αλλά και αρκετούς φανατικούς εχθρούς. Είναι λυπηρό για τον Δήμο μας και άκρως ανησυχητικό για το μέλλον του και το μέλλον των δημοτών του το γεγονός ότι τον ρόλο των φανατικών πολέμιων του “Δημότη”, εκτός των άλλων, έχουν αναλάβει άτομα που κατέχουν υψηλά αξιώματα στην βαθμίδα του Δήμου. Η συμπεριφορά τους μόνο διπρόσωπη και υποκριτική μπορεί να χαρακτηριστεί.
Είναι κατανοητό πως άνθρωποι που δεν μπορούν και δεν έχουν το θάρρος να εκφράσουν πολιτικό λόγο, άνθρωποι που δεν μιλούν για οποιοδήποτε ζήτημα αν δεν πάρουν «γραμμή» το μόνο για το οποίο είναι ικανοί και χρήσιμοι είναι η προπαγάνδα. Είναι όμως επικίνδυνο αυτοί οι άνθρωποι να κατέχουν υψηλόβαθμες θέσεις. Το Θεριανό, τα Καμίνια, τα Τσουκαλαίικα, το Μονοδένδρι και τα Βραχναίικα δεν έχουν ανάγκη από «παπαγαλάκια».
Χρειάζονται ανθρώπους που να έχουν το θάρρος της γνώμης τους και να μην φοβούνται να την εκφράζουν με οποιοδήποτε κόστος. Δεν μπορεί ορισμένοι από την μία δείχνοντας τυφλή υπακοή να ασπάζονται την γνώμη των ανωτέρων τους πως πρόκειται για μια φυλλάδα και από την άλλη να κάνουν παράπονα πως η εφημερίδα δεν φτάνει στα χέρια τους, προκειμένου να φτιάξουν κλίμα. Είναι τέτοιος ο ζήλος τους να προπαγανδίσουν αρνητικά τον “Δημότη” αλλά και τέτοιος ο φόβος τους να τον διαβάσουν μπροστά στα μάτια τρίτων, που φτάνουν σε καφενεία άλλων δήμων και αφού πρώτα τον διαβάσουν οι ίδιοι, προσπαθούν να πείσουν κάποιους πως πρόκειται για «φυλλάδα».
Και το τραγικότερο όλων είναι πως αυτοί, οι λαλίστατοι «παπαγάλοι» σε αντίθεση με την συμπεριφορά τους κατά την καθημερινότητά τους, όταν βρίσκονται στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου δεν βγάζουν άχνα. Θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον να μάθουν και οι δημότες αλλά και οι δημοτικοί σύμβουλοι της συμπολίτευσης τι έλεγαν οι «παπαγάλοι» ώστε να φτιάξουν κλίμα, προεκλογικά το 2002 αλλά και το 2006 κατά την διεκδίκηση του κομματικού «χρίσματος»
.
Μανούσος Γιώργος